Pleidooi voor het Nieuwe Zakendoen

Vette jaren

Er komen weer verkiezingen aan en dús daalt de werkloosheid en gaat het aanzienlijk beter met de economie. Het Centraal Planbureau en het CBS hebben Rutte en Asscher wel gemaand om geen al te fleurige slingers op te hangen. Omdat de economische opleving vooral door de lage olieprijs en de groei van de export teweeg wordt gebracht, kan het plaatje volgend jaar alweer tegenvallen. Maar, zelfs een notoire zwartkijker als ik moet het erkennen, er is ontegenzeggelijk sprake van een rooskleuriger beeld. De na-ijleffecten van de financiële crisis zijn nu wel zo ongeveer verdampt, we hebben weer wat vet op de botten. En, een Bijbels gezegde indachtig, is het tijdens vette jaren raadzaam om voorraden aan te leggen voor de magere jaren die met een cyclische wetmatigheid zullen volgen. Vandaar dat ik vandaag een pleidooi voor u afsteek, een oproep tot het Nieuwe Zakendoen.

Debiteurenbeleid

Ik noem het ‘nieuw’ maar eerlijk gezegd is mijn verhaal zo oud als Methusalem, om nog maar even in Bijbelse kringen te blijven. Nu we weer fris van start kunnen gaan, wil ik u aanbevelen om voortaan op een ‘normale manier’ te gaan ondernemen. Dat betekent: een mooie klantenkring opbouwen en hen een zodanige goede service bieden dat zij graag ‘vaste klant’ van u worden. Het betekent ook dat u voorzichtig weer personeel aanneemt, niet omdat zij de plek innemen van (oudere) medewerkers die u op straat duvelt maar omdat uw bedrijf werkelijk handen en hersenen tekort komt. Het Nieuwe Zakendoen betekent ook dat u vanaf vandaag een onderscheidend debiteurenbeleid uitstippelt, creditchecks inbouwt en niet aan iedereen die drie keer met een muis kan klikken een bestelling levert. En natuurlijk bewaart u zorgvuldig het midden tussen investeren en reserveren. Het laatste is soms, en zeker nu het tij meezit, verstandiger dan het eerste: als zich straks donkere wolken boven de polder samenpakken, hoeft u niet direct de tent te sluiten.

Tachtigduizend faillissementen

En, bijkomende voordeel, wij burgers hoeven niet voor de kosten van uw onbezonnen dadendrang op te draaien. Tijdens de afgelopen crisisjaren zijn er ongeveer tachtigduizend faillissementen uitgesproken en daar bovenop nog eens circa 95.000 schuldsaneringen. De totale kosten van deze 175.000 ‘falingen’ bedragen 32 miljard euro. Driekwart hiervan komt voor rekening van de schuldeisers: de leveranciers, verhuurders, banken, leasemaatschappijen en alle andere crediteuren die hun verzonden facturen als oninbaar moeten afboeken. Omdat zij niet over onuitputtelijke spaarpotjes beschikken, rekenen zij hun schade door in stijgende prijzen en tarieven. De burger moet hun gederfde inkomsten vereffenen. Het resterende kwart wordt betaald door de Belastingdienst. En wie is de financier van de fiscus? Precies, diezelfde plukkip, de burger.

Gebreide mutsen

Anders dan gefailleerden steevast beweren, heeft een faillissement niet zoveel te maken heeft met de stand van de economische barometer. Wie met beleid onderneemt, overleeft ook de magere jaren. Een bankroet is de zwartgerande spiegel die de ondernemer zichzelf moet voorhouden: het zegt alles over de kwaliteit van diens ondernemerschap. Neem het faillissement van V&D. Wat gaf ceo John van der Ent ook alweer als reden op voor het omvallen van deze toko? Door de zachte november- en decembermaand was de wintermode nauwelijks verkocht met een acuut cashtekort als gevolg. De fantast! Alsof het voortbestaan van een honderddertig jaar oud bedrijf afhangt van een paar duizend gebreide mutsen! Zo liet ook de directeur van een grootwinkelbedrijf zien waar hij klein in kan zijn.

Valse excuses

Laten we de valse excuses uitbannen en gewoon aan het werk gaan. Dat is wat ik het Nieuwe Zakendoen noem. Ik kan het in zes woorden samenvatten: goed met geld en klanten omgaan. Laat dat credo tot u doordringen en handel ernaar. De Nederlandse burger zal u er dankbaar voor zijn.

Robert Jan Blom