Het is weliswaar komkommertijd maar dat betekent geenszins dat onze columnist Robert Jan Blom bereid is een eindeloze stroom nutteloze berichten te verteren. Met het ‘nieuws’ uit de luchtvaartindustrie heeft hij het zelfs helemaal gehad. ‘Hoe lang moeten we nog blijven luisteren naar het gezeur van dikbetaalde vliegers over arbeidsvoorwaarden en te lage salarissen en de bulletins over een haperende computer?’
Goudmijntje
Zou er een hoofdredacteur bestaan die, terwijl hij nu ergens ver weg naar de horizon tuurt of in het houtvuur staart, tot het inzicht komt dat er een eind moet komen aan het zogeheten non-nieuws? Berichten die je elke dag in de krant tegenkomt maar die welbeschouwd nergens over gaan omdat ze steeds op hetzelfde neerkomen? Ik ben bang van niet. De kranten zouden nog dunner worden. Het non-nieuws waarmee we dagelijks om de oren worden geslagen, is een goudmijntje voor de dames en heren van de pers – en onvoorstelbaar vervelend voor haar trouwe lezers. Neem nu het ‘nieuws’ rond de vliegbedrijven.
Gehakketak over toeslagen
Vrijwel elke dag worden we getrakteerd op berichten over een staking van het grondpersoneel, een uitgevallen computer of een toestel dat een paar centimeter naast de baan van Kaapstad is geland. Dan is er weer het gehakketak over de toeslagen waardoor je als reiziger geen kans krijgt om tarieven te vergelijken. En er wordt continu geëtterd over geluidsoverlast, kerosineprijzen en over directieleden die niet met elkaar door een deur kunnen. Soms krijgt een piloot de kolder in zijn kop, soms drinken ze teveel of slapen ze te weinig. Er zijn urenlange vertragingen, annuleringen van vluchten, vliegtuigen die terug moeten vanwege een technisch mankement of er blijven negenduizend koffers op Schiphol achter als gevolg van een storing in het bagagesysteem. Over al deze ‘nieuwfeiten’ worden wij dagelijks bijgepraat.
Besturen verantwoordelijk voor gezwets
Ik zeg het maar even ronduit: ik ben dit dagelijkse geouwehoer spuugzat. Het wordt hoog tijd dat vliegtuigmaatschappijen zich eens als volwassen bedrijven gaan gedragen. Het wordt ook hoog tijd dat de besturen beseffen dat zij zelf verantwoordelijk zijn voor dit oeverloze gezwets door van het vliegbedrijf een ultra-gevoelige sector te maken. Ook van de nieuwsdiarree die ons ‘eigen’ Air France KLM produceert, heb ik mijn portie meer dan gehad. Moeten we nu echt ons hele leven lang aanhoren dat Air France KLM het ene jaar winst boekt, het volgend jaar verlies lijdt en dan weer winst, enzovoort? Moeten we blijven luisteren naar het gezeur van dikbetaalde vliegers over arbeidsvoorwaarden en te lage salarissen, naar het geweeklaag over de ‘valse’ concurrentie van lowcost-airlines en de door oliesjeiks gesponsorde maatschappijen?
Vijfsterrenvlucht
Voor Air France KLM heb ik wel een bedrijfseconomisch advies. Vrijwel alle sectoren bieden verschillende serviceniveaus aan: je kunt een luxe vakantie boeken of een eenvoudige last minute trip, in een barak met één ster of in een etablissement met vijf sterren verblijven en ga zo maar door. Waarom zouden vliegmaatschappijen zich niet op een vergelijkbare manier kunnen onderscheiden? Als er op deze manier verschil wordt gemaakt, komt tenminste aan een deel van het concurrentiegedoe en de onduidelijkheid over tarieven en toeslagen eindelijk een eind. Afijn, ook ik heb nu genoeg gemopperd. Als er een krant wordt opgericht waarin het kinderachtige geleuter over vliegen wordt geschrapt, abonneer ik mij nog diezelfde dag. Ik heb er in elk geval tabak van.
Robert Jan Blom