JP Assurantiën uit het Overrijsselse dorp De Lutte is failliet gegaan door de gevolgen van een piramidespel. De eigenaar van het kantoor, de regionaal bekende paralympische sporter Jeroen Velthuis, leende spaargeld uit van klanten die hij torenhoge rendementen beloofde. De assurantietussenpersoon werd op acht augustus failliet verklaard. Volgens de curator is er 1,2 miljoen euro zoek.
Posttraumatische dystrofie
In Twente en omgeving staat Jeroen Velthuis (52) al jaren bekend als een graag geziene gast die op veel sympathie kan rekenen. Betrouwbaar. Hondstrouw FC Twente-supporter. En bovenal een ongelofelijke doorzetter. In 2008 loopt de Oldenzaler tijdens een potje rugby een zeer gecompliceerde breuk aan zijn rechterbeen op. Omdat operaties weinig uithalen en hij als gevolg van posttraumatische dystrofie vreselijk pijn blijft lijden, neemt hij in 2010 een dramatisch besluit: het been wordt tot net boven de knie geamputeerd. Velthuis weet zich daarna op te richten en zelfs tot een voorbeeld uit te groeien: de voormalige bodybuilder legt zich met zoveel succes toe op bankdrukken dat deelname aan de Paralympics in beeld komt.
Bankier zonder vergunning
In de zomer van 2012 gaat Velthuis weer aan de slag als assurantieadviseur. Zonder personeel en met een beperkt werkvermogen, deelt hij mee op zijn website. ‘Maar wat ik doe is goed. Crisis en drie jaren herstel overleefd!’ Zeven jaar later zijn een aantal mensen in de regio minder overtuigd van de goede bedoelingen van de gespierde assurantieman. Om precies te zijn 24 gedupeerden. Zij hebben zich bij curator Wouter Weenink in Almelo gemeld met het verhaal dat ze nog geld tegoed hebben van Veldhuis. Veel geld, in totaal 1,2 miljoen euro. Begin vorige maand is JP Assurantiën failliet verklaard. En uit het onderzoek van de curator blijkt dat de bankdrukker zonder vergunning voor bankier speelde.
Spaarcontracten met torenhoog rendement
In een interview dat het dagblad Tubantia vandaag publiceert, zet Weenink uiteen hoe Velthuis met zijn klanten spaarcontracten sloot en hen rendementen tot tientallen procenten per jaar in het vooruitzicht stelde. De tussenpersoon leende het hem toevertrouwde geld weer tegen hoge rentes uit aan mensen ‘die bij een bank of andere geldverstrekkers geen financiering konden krijgen,’ schetst de curator. ‘Gaandeweg is het een piramidespel geworden. Want op een gegeven moment waren er mensen die niet konden terugbetalen aan Velthuis. En daardoor kon Velthuis de klanten van wie hij had geleend, ook niet terugbetalen.’
Boekenonderzoek
Weenink heeft niet de indruk dat Velthuis het geld aan privé-uitspattingen heeft gespendeerd. Het nog voortgaande boekenonderzoek moet uitsluitsel over de besteding geven. Velthuis zelf wil niet zeggen waar het geld is gebleven. ‘De klanten hebben het recht dat als eerste te horen en niet de pers,’ zegt hij in Tubantia. ‘Ik probeer het op te lossen.’ De gedupeerden worden mogelijk gecompenseerd met een deel van de opbrengst uit de verkoop van de circa duizend polissen die JP Assurantiën onder beheer had.