De goksector is de afgelopen jaren flink door elkaar geschud: sinds de invoering van de Wet Kansspelen op Afstand in 2021 ligt de sector onder een vergrootglas. Reclameverboden, strengere controles, hogere compliance-kosten en boetes zorgen ervoor dat de marges van gokbedrijven flink onder druk komen te staan. Maar wat betekent dit concreet voor hun financiële positie? Loert het faillissement om de hoek?
Een snel veranderende markt
De legalisering van online kansspelen leek in eerste instantie een gouden kans. Grote namen als Unibet, BetCity en Holland Casino wisten snel een stevige positie te veroveren. Spelers hoefden niet langer uit te wijken naar illegale buitenlandse sites, en gokbedrijven konden legaal hun diensten aanbieden.
Overal kreeg je reclames te zien voor online gokken: van bushokjes tot voetbalwedstrijden en televisie. Platforms strooiden kwistig met allerlei promoties, van een bonus zonder storting, waarmee spelers zonder eigen geld in te leggen aan de slag konden, tot gratis spins. Maar al snel kwam er kritiek. Politici en hulpinstanties sloegen alarm over de groeiende problemen met gokverslaving, vooral onder jongeren. De publieke opinie keerde, en druk op de politiek nam toe. Uiteindelijk leidde dit tot ingrijpende maatregelen om de sector nog steviger aan banden te leggen
Strengere regels: van reclameverbod tot zorgplicht
Sinds 1 juli 2023 geldt er in Nederland een verbod op ongerichte gokreclame. Dat betekent: geen gokreclames meer op tv, radio, in de krant of op billboards. Sinds 2025 is ook sportsponsoring verboden. Voor gokbedrijven betekent dit dat hun marketingkanalen fors zijn ingeperkt. Daar komt bij dat aanbieders verplicht zijn om veel strengere zorgplichtmaatregelen door te voeren: ze moeten spelers actief monitoren en risicogedrag herkennen. Dit vraagt om dure software, extra personeel en juridische begeleiding.
Stijgende kosten, dalende inkomsten
Voor veel gokbedrijven is dit een dubbele klap. Aan de ene kant dalen de inkomsten door een tekort aan nieuwe spelers: zonder reclame is het namelijk lastiger om nieuwe klanten te werven. Aan de andere kant stijgen de kosten door de strengere wet- en regelgeving:
- Budgetten die vroeger gebruikt werden voor tv-reclames of sportsponsoring moeten nu creatiever worden ingezet, bijvoorbeeld in online kanalen of via samenwerkingen met influencers. Maar de reikwijdte is beperkter.
- Bedrijven moeten investeren in geavanceerde monitoringtools, uitgebreide administratie en personeel dat spelersgedrag analyseert.
- Wie de regels niet perfect naleeft, riskeert sancties of boetes, die tot in de miljoenen euro kunnen lopen.
Het resultaat is dat de marges, die in de goksector sterk afhankelijk zijn van volume, flink onder druk komen te staan.
Grote spelers vs. kleinere aanbieders
Voor grote internationale aanbieders zijn de strengere regels vervelend, maar te overzien. Zij beschikken over grote budgetten, internationale ervaring en geavanceerde systemen die ze ook in andere gereguleerde markten al gebruiken. Voor kleinere, lokale aanbieders is de situatie nijpender. Zij hebben vaak niet de middelen om miljoenen te investeren in compliance, marketingalternatieven en juridische ondersteuning. Juist deze kleinere partijen lopen daardoor een groter risico om verliesgevend te worden of zelfs failliet te gaan. Dit kan leiden tot consolidatie in de markt. Kleine aanbieders haken af of worden overgenomen door grotere spelers.
Tegelijkertijd betekent dit dat de markt minder divers wordt. Spelers zijn steeds vaker afhankelijk van een paar grote aanbieders, wat de concurrentie kan afremmen en de prijzen, zoals inzetlimieten en bonussen, kan beïnvloeden.
Illegale aanbieders: een sluipend gevaar
Een ander ongewenst effect van de strengere wetgeving is dat sommige spelers hun toevlucht nemen tot illegale aanbieders. Daar gelden geen inzetlimieten, geen strenge controles en maken spelers vaak kans op aantrekkelijkere bonussen. Voor legale gokbedrijven is dit problematisch: zij moeten aan allerlei eisen voldoen, terwijl illegale aanbieders vrij spel lijken te hebben.
De Kansspelautoriteit probeert nochtans hard op te treden tegen deze partijen, maar in de praktijk blijft het een kat-en-muisspel. Hoe meer legale aanbieders worden beperkt, hoe groter de kans dat spelers illegale platforms opzoeken.
Hoe moet het verder?
De Nederlandse gokindustrie bevindt zich op een kruispunt. De wetgeving zal zeker niet versoepelen; er gaan zelfs stemmen op om online kansspelen in bepaalde vormen helemaal te verbieden, zoals eerder gebeurde in andere Europese landen. Voor gokbedrijven betekent dit aanpassen geblazen:
- Steeds meer gokbedrijven zetten in op verantwoord spelen, transparantie en maatschappelijk verantwoord beleid. Dit betekent niet alleen dat ze de risico’s op gokverslaving proberen te beperken, maar ook dat ze laten zien hoe ze een ethisch imago nastreven.
- Om spelers aan te trekken, investeren bedrijven in nieuwe technologieën en creatieve strategieën. Dit kan variëren van gepersonaliseerde aanbiedingen en slimme loyaliteitsprogramma’s tot digitale platformen die inspelen op de veranderende voorkeuren van spelers.
- Bedrijven die actief zijn in meerdere landen creëren een buffer tegen verlies in één markt. Winsten in andere landen kunnen teruglopende inkomsten in Nederland compenseren, waardoor ze beter bestand zijn tegen de strengere regelgeving of economische schommelingen in een specifieke regio.
De strengere gokwetgeving heeft onmiskenbaar een zware financiële impact op gokbedrijven. Hogere kosten, lagere marges en een beperkte mogelijkheid om nieuwe spelers te bereiken zetten de sector onder druk. Grote internationale spelers zullen zich waarschijnlijk staande houden, maar kleinere aanbieders lopen een reëel risico op faillissement of overname. Wat ooit een groeimarkt leek, is in korte tijd veranderd in een mijnenveld waar alleen de sterkste spelers zullen overleven.