Kan een Zoetermeerse rijschoolhouder als een dief in de nacht verdwijnen?

Verzoening met het wrede lot

Een failliete schuldenaar op de vlucht voor zijn schuldeisers. Het is een klassiek beeld dat zich – helaas – ook in de toekomst nog talloze malen zal herhalen. Meestal leggen de schuldeisers zich erbij neer dat hun vorderingen nooit meer zullen worden betaald. Maar soms is verzoening met het wrede lot haast onmogelijk. Bijvoorbeeld wanneer schuldeisers zich opgelicht voelen. Of als de schuldenaar vlucht naar zijn tweede huis in een ander land en daar als God in Frankrijk verder leeft. Het komt erop neer dat schuldeisers bereid zijn een schuld te laten voor wat die is, mits de schuldenaar schuld en spijt betoont, mits ook hij na zijn faillietverklaring in een minder florissante situatie terechtkomt.

Schijnfaillissement

Dat de ‘slachtoffers’ het er niet altijd bij laten zitten blijkt ook uit de felle reacties op het schijnfaillissement van autorijschoolhouder Ferry Aalbregt uit Zoetermeer. Met spotgoedkope all-in prijzen wist hij duizenden leerlingen te lokken. Voor achttienhonderd euro zouden ze onbeperkt rijles krijgen én mochten ze ook nog eens onbeperkt voor theorie- en rijexamen opgaan. Om de stroom klanten aan te kunnen, huurde Aalbregt bijna honderd instructeurs in. Een paar dagen geleden zakte het hele bedrijf in een keer in elkaar. Een partner liet weten dat de rekeningen niet meer betaald konden worden. De ondernemende Aalbregt was naar Spanje vertrokken. ‘Hij had behoefte aan rust,’ verklaarde een rij-instructeur in de krant.

Optocht naar Den Haag

Het bericht leidde tot woedende reacties. Van leerlingen die hun lesgeld vooruit hadden betaald. Van instructeurs die naar hun loon konden fluiten. Op een juli trok een groep van ongeveer honderd gedupeerden zelfs in optocht naar Den Haag waar zij tegenover de Tweede Kamer hun wanhoop uitten. Een aantal klanten van Ferry dreigde achter hem aan te gaan. Foto’s in de krant toonden zijn vluchtplaats: een mooie villa met zwembad, naar verluidt van alle gemakken voorzien. Uiteraard zijn al deze mensen terecht boos. Tegelijkertijd vraag ik me af hoe naïef zij konden zijn. Tweeduizend euro vooruit betalen voor een rijopleiding? Instructeurs die zes maanden geen salaris ontvangen?

Vooruitbetaling van dertigduizend euro

Geregeld hoor je ervan in tv-programma’s: mensen betalen dertigduizend euro vooruit voor een keuken die nooit wordt geïnstalleerd. Vijfduizend euro voor een bankstel dat nooit wordt afgeleverd. Twintigduizend euro aan een kleine aannemer die met de noorderzon is vertrokken.  

Waarom toch die vooruitbetalingen? Omdat de leverancier dat eist? Nou, dan is honderd euro toch voldoende voor een keuken, een bankstel of een verbouwing? Niet akkoord? Dan snel een andere leverancier zoeken. En pas meer betalen nadat er geleverd is.

Gebruik een tussenrekening

Het probleem van grote vooruitbetalingen aan leveranciers leeft al vele jaren. Klanten lopen gevaar hun geld kwijt te raken door faillissement van de leverancier of door oplichting. Ik heb al eerder gepleit voor een systematiek waarbij klanten het te betalen bedrag op een tussenrekening bij een bank parkeren.  De bank betaalt de leverancier pas zodra de klant bevestigt dat alle spullen zijn geleverd. Weliswaar bestaat die mogelijkheid maar het is nog lang geen gebruik.

Vraag voor Aalbregt persoonlijk faillissement aan

Consumenten moeten beter beschermd worden tegen oplichting en failliete ondernemers. Met betere voorlichting, misschien zelfs met wettelijke maatregelen. Klanten van Verkeersschool Aalbregt adviseer ik een persoonlijk faillissement aan te vragen. Begin die procedure tegen Aalbregt zodat hij zijn miljoenen moet inleveren, inclusief zijn bezit in het zonnige Spanje. Zomaar als een dief in de nacht verdwijnen? Dat mogen we niet tolereren.

Robert Jan Blom