Kent u een bedrijf dat door de verkiezing van een president failliet is verklaard? Ik niet. Ze bestaan eenvoudigweg niet. Toch wisten analisten het zeker: een overwinning van Trump zou een economische crisis veroorzaken. Onze columnist Robert Jan Blom legt uit waarom ze deze kristallenbolkijkers het bij het verkeerde eind hadden.
‘Trump is een ramp’
‘Wereldwijd zijn investeerders van mening dat een president Trump een ramp is voor de financiële markten,’ schreef The Atlantic een paar weken voor de Amerikanen naar de stembus trokken. Het gezaghebbende blad vertolkte de stem van een meerderheid, de luidruchtige meerderheid van de marktvorsers: na het eerste debat, dat volgens analisten glorieus werd gewonnen door Clinton, schoten de koersen omhoog. Het onwaarschijnlijk geachte scenario dat Hillary zou verliezen, zou tot een omgekeerde beweging leiden, zo wist men stellig. In een veelgeciteerde studie profeteerde de econoom Justin Wolfers, verbonden aan de universiteit van Michigan, dat Britse, Amerikaanse en Aziatische beurzen verliezen tot vijftien procent te verwerken zouden krijgen, de Mexicaanse peso zou een kwart aan waarde inleveren. Zeker, Trump was een zakenman maar zijn onvoorspelbaarheid en temperament boezemden zoveel angst in dat de economie veel beter af was onder een president die beloofde bedrijfswinsten hoger te belasten.
‘Reagan is een gek’
In de dagen voor de triomf van Trump dacht ik met een flauwe glimlach aan de weken die voorafgingen aan de verkiezing van Ronald Reagan. Deze Republikeinse kandidaat zou een onbeduidende acteur zijn, een gevaarlijke gek bovendien, als hij zou worden gekozen, wachtten beleggers niets minder dan een catastrofe, zo wist men stellig. Welnu, Reagan wérd gekozen, hij groeide uit tot een van de meest populaire presidenten ooit. En hij was niet alleen bij het publiek geliefd. Het inktzwarte economisch gesternte waaronder hij aantrad veranderde gedurende de jaren waarin hij in het Witte Huis resideerde, van 1981 tot 1989, in een stralende hemel. Ook al spendeerde hij miljarden aan wapentuig - een politiek waarmee hij zonder een schot te lossen de Sovjet-Unie op de knieën kreeg en de Koude Oorlog won, dankzij zijn op deregulering en belastingverlaging gerichte beleid daalden de werkloosheid en de inflatie met meer dan de helft terwijl de waarde van de beurs verdrievoudigde.
Dow Jones op recordhoogte
Er heeft zich nog nooit een beurscrash voorgedaan na de verkiezing van een president. Speculatieve handel in tulpen (de tulpenmanie van 1637) en aandelen (de South Sea Bubble van 1720), de moord op een Amerikaanse president (op William McKinley in 1901) en vooral het doorbrekende inzicht op beroerde economische vooruitzichten (1873, 1929, 1987) zijn de meest voorkomende oorzaken. In de analen van de zwartste dagen die de beurzen hebben gekend, kom ik althans geen stembusuitslagen tegen. Ook Trump gaf de kristallenbolkijkers een fikse tik op de vingers. Naarmate zijn overwinning zich tijdens election night steeds duidelijker begon af te tekenen trok er een huivering door de markten maar, dit leed was snel geleden. De strategie van het ongehinderde kapitalisme die Trump voorstaat, wakkerde de kooplust weer aan. Een week na zijn uitverkiezing sloot de Dow Jones op recordhoogte, de steil oplopende curve werd door alle indexen gevolgd. Alleen de Mexicaanse peso deelde niet in de feestvreugde: kreeg je op 8 november nog 18,3 peso voor een dollar, inmiddels krijg je er 21.
Keep cool
Welke les we hieruit kunnen trekken? Precies: luister niet naar het gezwets van beursanalisten en pseudo-onderzoekers. Keep cool: bedrijven gaan niet failliet door de verkiezing van een nieuwe president, hoe onverwacht ook. Of toch: misschien dat een paar van die professionele onheilsprofeten de komende maanden wordt bedankt voor hun diensten. En misschien zien de grote opiniepeilfirma’s hun opdrachtenportefeuille slinken. Dik verdiend, zeg ik dan.
Robert Jan Blom