De term ‘doorstart’ staat zelfs al in de Van Dale maar wat onze columnist Robert Jan Blom betreft moet het woord daaruit worden geschrapt. Althans wanneer het om het ‘doorstarten’ van bedrijven gaat. ‘Alleen vliegtuigen kunnen doorstarten.’
Ondernemers kruipen op de stoel van piloot
In januari heb ik vanaf deze plek al gesproken over het zogenaamde ‘doorstarten’ na een faillissement. Tot mijn grote verdriet en ergernis, is de term ‘doorstart’ behoorlijk ingeburgerd aan het raken. Waarom me dit irriteert? Omdat alleen vliegtuigen kunnen doorstarten: vlak voor de landing kan de piloot, bijvoorbeeld vanwege een plotseling opduikend obstakel of omslaande weeromstandigheden, besluiten op te trekken en naar veiliger oorden te manoeuvreren. Hoewel bedrijven niet kunnen doorstarten, zie ik steeds meer ondernemers op de stoel van piloot kruipen. Zodra het financiële onheil onafwendbaar wordt, trekken ze de lucht in, laten leningen, personeel en overige verplichtingen achter op de grond en strijken even later schuldenvrij op een ander plekje neer.
Schuldeisers konden naar hun geld fluiten
Een paar dagen geleden kwam in een uitzending van het tv-programma Kassa een sterk staaltje ‘doorstarten’ voorbij vliegen. Achter de knuppel Andreas Ezinga, directeur van postorderbedrijf Neckermann. Op 24 juni failliet werd zijn bedrijf failliet verklaard, anderhalf uur later (!) mocht hij – met toestemming van de rechter – ‘doorstarten’. Schuldeisers konden naar hun geld fluiten, werknemers naar hun baan en zelfs klanten die bij Neckermann iets hadden besteld én betaald waren hun geld kwijt. Met de groeten van Justitie.
De geest van de wet
Soms ben ik boos en geef ik daarvan blijk in deze column. Maar nu was ik echt woedend en verontwaardigd. Hoe bestond het dat Ezinga en zijn vrienden een spoor van leed konden trekken en tegelijkertijd met frisse moed verder mochten gaan met ‘hun’ Neckermann? Ik hoor vaak dat politie, Justitie én wij allemaal moeten handelen naar de geest van de wet. In mijn beleving heeft de rechtbank zelf niet gehandeld naar de geest van de wet. Integendeel: dit ‘flitsfaillissement’ zet de deuren open naar fraude, bedrog, samenzwering (tussen ondernemer en niet bestaande schuldeisers) en oplichting. Ik begrijp niet hoe een zichzelf respecterende rechtbank deze kunstgreep kan goedkeuren.
Neckermann op zwarte lijst
In het programma kwam een jongeman aan het woord die zijn zakgeld had opgespaard voor een spelcomputer. Hij had het apparaat in goed vertrouwen besteld en betaald bij Neckermann I. Na het faillissement wachtte hij vergeefs op een pakketje. Geen computer, spaarcentjes verdampt. In de tv-studio presenteerde de directie een goedmakertje voor deze en andere gedupeerden. De jongen kreeg tegoedbonnen die hij mocht besteden bij Neckermann II. Maar de moeder van de scholier weigerde het aanbod. Zij wenste niets meer bij Neckermann te kopen. Ik begrijp haar volkomen. Ook bij mij staat Neckermann nu op mijn persoonlijk Zwarte Lijst. Ik hoop dat Neckermann bij leveranciers ook op de zwarte lijst staat. Want, voor je het weet kampt het bedrijf weer met een hoge schuldenlast en gaat ook Neckermann II failliet. Tja, en dan ga je dus gewoon leveren aan Neckermann III? Bent u ook zo benieuwd wanneer de dames en heren van de rechtbank eindelijk wél in de geest van de Faillissementswet gaan handelen?
Robert Jan Blom