In Limburg wordt geregeld gemopperd over de beeldvorming. Niet alleen de grotten, de beekjes en de heuvels krijgen in de media veel aandacht, maar al te vaak wordt Limburg ook afgeschilderd als de provincie waar vriendjespolitiek welig tiert. Het recente faillissement van IKL, de provinciale landschapsorganisatie, bevestigt dit beeld.
‘Een wereld van vriendjespolitiek, omkoping en corruptie’
In Limburg blijft menigeen de media ‘selectieve waarneming’ verwijten: affaires in de zuidelijke provincie krijgen veel meer aandacht dan onwelriekende zaakjes die boven de grote rivieren plaatsvinden. Zou kunnen maar, feit is ook dat sommige bestuurders hardnekkig hun best blijven doen om Limburgs reputatie als ‘shady’ aanhangsel der Nederlanden in stand te houden. El Rey alias Jos van Rey, de onderkoning van Roermond die volgens het Openbaar Ministerie als wethouder ‘in een wereld van vriendjespolitiek, omkoping en corruptie’ was beland spant al jaren de kroon. Maar inmiddels wordt zijn positie wordt bedreigd door een andere politicus, Herman Vrehen die van 2003 tot 2009 als gedeputeerde voor de economische zaken en financiën van Limburg verantwoordelijk was.
CDA’er Herman Vrehen trok een spoor van bestuurlijk leed door de heuvels
Met zijn dubieuze handelwijze heeft deze gewezen CDA’er een spoor van bestuurlijk en financieel leed door de groene Limburgse heuvels getrokken. Laatste wapenfeit: het faillissement van de Stichting instandhouding Kleine Landschapselementen (IKL). Deze in 1981 opgerichte organisatie had tot taak zorg te dragen voor het behoud van Limburgse landschappen met een grote ecologische en cultuurhistorische waarde. Daartoe hield IKL een kennisbank bij, werden er cursussen en workshops georganiseerd, specifieke projecten opgezet en tal van andere activiteiten ondernomen. Het faillissement werd gisteren door de rechtbank Limburg uitgesproken. IKL, waar 25 medewerkers werkzaam waren, had het faillissement zelf aangevraagd.
Directeur gaf eigen bv lucratieve opdrachten
Uit onderzoek was gebleken dat de oud-directeur Herman Vrehen een meer dan een bijzondere interesse aan de dag legde voor het behoud van de vele karakteristieke beekjes en dalen die zijn provincie rijk is. De gelouterde politicus hield er een paar eigen bv’tjes op na. En dankzij zijn almachtige functie bij IKL, wist hij lucratieve opdrachten aan de vennootschapjes toe te spelen. IKL werd voornamelijk gefinancierd met gemeenschapsgeld en subsidies. Vorige maand verscheen een rapport over deze praktijken dat in opdracht van de raad van toezicht van IKL werd opgesteld door Rienk Goodijk, bijzonder hoogleraar governance aan de VU Amsterdam.
Smoezelig financieel beheer leidde tot ongekende bestuurscrisis
In het voorjaar hadden reportages uit met name NRC al geleid tot een ongekende bestuurscrisis. Alle gedeputeerden én zelfs Theo Bovens, de commissaris van de koning, zagen zich gedwongen te vertrekken. Pijnlijk was ook de aftocht van Dieudonné Akkermans, de CDA-burgemeester van Eijsden-Margraten die in zijn rol als voorzitter van de raad van toezicht van IKL een oogje toekneep toen zijn maatje Vrehen de subsidiegelden afroomde. De publicaties hadden tot gevolg dat IKL minder opdrachten wist binnen te halen. Toen Johan Remkes, door het kabinet naar Limburg gestuurd om als waarnemend gouverneur schoon schip te maken, weigerde financieel bij te springen zat er voor IKL niets anders op dan failliet te gaan.