Zelf geven ze de crisis de schuld maar het prestigieuze adviesbureau BoerCroon is failliet gegaan als gevolg een financieringsconstructie die zittende partners miljoenen opleverde. Dit blijkt uit een reconstructie die het Financieele Dagblad zaterdag publiceerde.
Met de billen bloot
De importstop van Poetin, een fikse belastingtegenvaller, wel erg gründliche Duitse curatoren en, niet te vergeten, de kredietcrisis: wanneer je onderneming failliet gaat, kun je alles en iedereen de schuld geven. Totdat glashelder duidelijk wordt dat je eigen hoogmoed en hebberigheid een val voor je hebben uitgezet. Dan ga je met de billen bloot en rest er niets anders dan stilzitten en geschoren worden. Zo ongeveer zal de stemming zijn op de BoerCroon-burelen in Amsterdam nadat het Financieele Dagblad dit weekend onthulde hoe de firma slachtoffer werd van zijn eigen geldzucht.
Was een ‘teruglopende markt’ de oorzaak?
Het gereputeerde adviesbureau, dat de top van overheden en bedrijfsleven met raad en daad bijstond, vroeg op vrijdag 3 oktober het faillissement aan. Een dag later traden bestuurders Jos Zandhuis en Eelco Koehoorn naar buiten met het verhaal dat ‘een teruglopende markt en hoge reorganisatiekosten’ de onderneming tot een ingrijpende afslankoperatie hadden gedwongen. De interim management-tak, waar 55 medewerkers en 70 freelancers werken, startte door en de afdeling corporate finance, twintig specialisten groot, ging zelfstandig verder onder de naam BoerCroon Corporate Finance. De consultancytak en de ondersteunende afdeling – feitelijk de basis van de firma - werd opgedoekt: 45 duurbetaalde adviseurs stonden van de ene op de andere dag op straat.
‘Elkaar de handjes boven het hoofd houden graaiers’
Floris Croon, naamgever en voormalig partner van het bureau, gaf de operatie ‘geen schoonheidsprijs’. Anderen drukten zich op internet minder eufemistisch uit. Door een gebrek aan innovatiekracht dit het bedrijf ‘aan alle kanten voorbij gelopen,’ meende iemand. En: ‘BoerCroon is een old economy netwerk van elkaar de handjes boven het hoofd houden graaiers.’ Deze commentator slaat de spijker op zijn kop, blijkt nu. Het bedrijf capituleerde niet voor de crisis maar bezweek onder een uitzonderlijke financieringsconstructie waarmee de zittende partners een vermogen vergaarden. Collega’s die een felbegeerde positie als medefirmant wilde verwerven, en daarmee konden meedelen in de algehele bedrijfswinst, moesten flink dokken voor hun aandelen in de maatschap. Om de entree van nieuwe firmanten te ‘vergemakkelijken’ hadden de zittende partners iets creatiefs bedacht, een foefje met de huisbankier. ING was bereid gevonden de nieuwelingen een lening te verstrekken waarmee zij hun maatschapsaandelen in een holding konden onderbrengen. Het bedrag van de lening bedroeg soms bijna drie miljoen euro. De zittende partners lieten zich de verwachte winst van de holding cash uitbetalen. Hierdoor zadelden zij het maatschap op met een schuld aan de bank die door toekomstige activiteiten moest worden ingelopen. Toen de adviesopdrachten afnamen, zakte de constructie als een kaartenhuis in elkaar. In 2012 slonk de winst tot 3,4 miljoen euro terwijl de uitstaande schuld tien miljoen bedroeg. Het account van het zo fiere BoerCroon, dat in de voorbije jaren diverse gerenommeerde oud-politici tot zijn werknemers mocht rekenen, werd bij de afdeling bijzonder beheer van ING onder curatele geplaatst. De firma wist zich niet meer aan de lasten te ontworstelen.
Dagobert Duck
‘Op zeker moment ontwaakt Dagobert Duck en verworden hoogopgeleide, beproefde en deskundige professionals tot schraperige, perfide verkopers,’ luidt een van de vele snerende reacties op de ontmaskering van BoerCroon. Op zijn eigen mediakanalen neemt de firma een radiostilte in acht. Het laatste twitterbericht verwijst naar een opiniestuk waarin bestuurder Eelco Koehoorn op de Miljoenennota reflecteert. ‘Ik zie vanuit onze eigen praktijk heel veel bedrijven op een gezonde manier uit de bijzonder beheer-portefeuille komen. Dus de beweging is er absoluut,’ noteert hij op 25 september. Precies een week zou zijn eigen toko onder een schuldenberg worden begraven.