Liever zou hij u een fijne dagen toewensen maar onze columnist Robert Jan Blom is een te grote realist om het bij loze kerstkretologie te laten. Hij voorspelt dat er in 2016 een forse crisis uitbreekt. ‘En het vervelende is dat ik altijd gelijk heb. Het is nu eenmaal een treurig feit dat veel zzp’ers deze kerst hooguit een Albert Heijn-muntje in de collectezak kunnen gooien.’
Ik heb altijd gelijk
U hoort mij zelden zeggen: ziet u wel, geachte lezer, ik had gelijk. Vandaag moet ik een uitzondering maken. In september, te midden van het hosannagezang waarmee de nieuwe begroting werd begroet, zong ik een valse noot. Ik waarschuwde voor overdreven optimisme omdat ik zag aankomen dat de werkloosheid ging stijgen. En in augustus daagde ik u uit om met mij een weddenschap af te sluiten over de vraag of er een nieuwe crisis in aantocht is, waarmee ik overigens niet heb gezegd dat de kredietcrisis voorbij is. Met andere woorden: u kunt maar beter niet tegen mij inzetten want deze weddenschap zal ik linksom of rechtsom winnend afsluiten. À la W.F. Hermans durf ik te zeggen: Ik Heb Altijd Gelijk.
Rouwbrief tussen de chocoladetruffels
Vergis u niet, het is geen pretje om het altijd bij het rechte eind te hebben. Soms zou ik willen dat het niet zo was, zoals vorige week. Ik schrok me kapot toen ik hoorde welk kerstpakket Rabo-topman Wiebe Draijer voor zijn trouwe medewerkers had uitgekozen. Tussen het flesje wijn, de krakelingen en de chocoladetruffels stak een rouwbrief die sprak van kostenbesparingen, verbetering van de winstgevendheid en de noodzaak tot het verhogen van de kapitaalbuffers. Voor negenduizend Rabo-medewerkers was het gelijk het laatste pakket dat zij van hun baas ontvingen: zij moesten lezen dat ze werden ontslagen. En daar bleef het niet bij. Draijer kondigde aan dat er voor 2019 mogelijk nog eens tienduizend mensen moeten vertrekken.
Sloopkogel
De sloopkogel gaat door het eens zo trotse Nederlandse bank- en verzekeringswezen.
De Nederlandse Vereniging van Banken rapporteert dat het totale personeelsbestand van de bankensector sinds de crisis met 25.000 vaste banen is geslonken. Binnen afzienbare tijd zal het aantal banen in de financiële sector gehalveerd zijn, van 300.000 naar hooguit 150.000. Hoe kan dat? Zitten we nu in een crisis, een groeiende economie of een bloeiende economie? Mijn indruk is dat dit land zich in een patstelling bevindt, misschien wel in paniek is. De politiek blijft wijzen op een licht verbeterde huizenverkoop en op de economische groei die in 2016 met 0,1 procent stijgt. Big deal! Daar hebben die 625.000 werklozen en hun gezinnen niets aan! En bij de 440.000 bijstandsgezinnen belandt er evenmin kalkoen op het bord. En van de 800.000 zzp’ers lopen er velen volgende week met hun ziel onder de arm door de kerk omdat ze hooguit een Albert Heijn-muntje in de collectezak kunnen gooien.
Crisis in 2016
Tot hoever moet het huidige aantal van 1,4 miljoen ‘arme’ gezinnen groeien voordat er met deskundig economisch beleid wordt ingegrepen? Mark my words: voorlopig steekt Den Haag de kop in het zand en zal deze groep nog fors uitdijen. Binnen een tot anderhalf jaar zitten we in Nederland met een miljoen werklozen en 600.000 bijstandstrekkers opgescheept. Met dank aan het belabberde beleid van de overheid, met dank aan de financiële sector, met dank aan onze ondernemers die allergisch blijven voor oudere medewerkers en met dank aan de leugenachtige politici die ons tegen beter weten in vertellen dat de economie als een tierelier draait. Ik voorspel dat er in 2016 een forse crisis de kop op steekt. Ik hoop dat ik geen gelijk krijg.
Robert Jan Blom